استرالیا را “قدیمی ترین قاره”، “آخرین سرزمین” و “آخرین مرز” می‌نامند. اصطلاح آخرین سرزمین به اين معناست كه آخرين قاره‌اي بوده كه اروپايي‌ها آن را به‌جز قطب جنوب كشف كردند. حداقل ۶۰ هزار سال قبل از اینکه کاشفان اروپایی به اقیانوس آرام جنوبی سفر کنند، اولین کاشفان بومی، از آسیا وارد این سرزمین شده بودند. هنگامی که کاپیتان آرتور فیلیپ، از نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا با اولین ناوگان به خلیج بوتانی در سال ۱۷۸۸ وارد شد، احتمالا بین ۲۵۰ هزار تا ۵۰۰ هزار بومی در این سرزمین ساکن بوده‌اند، هرچند برخی تخمین‌ها بسیار بیشتر است. بومیان که عمدتاً شکارچیان و عشایر بودند، سکونتگاه‌های مستحکم و نیمه دائمی را در مناطق خوب، ایجاد کرده بودند. بارزترین ویژگی این کشور برای کاوشگران، پهناوری، انزوای جهانی، ارتفاع کم و خشکی مساحت بزرگی از آن بود.
انزوای استرالیا از قاره‌های دیگر، باعث بوجود آمدن زندگی گیاهی و جانوری کمیاب در آن شده است. گیاهان و جانوران منحصر به فردی مانند صدها نوع درخت اکالیپتوس، تنها پستانداران تخمگذار روی زمین، پلاتیپوس و اکیدنا، کانگورو و کوآلا در استرالیا وجود دارند. دیواره مرجانی بزرگ، در سواحل شرقی کوئینزلند، بزرگترین توده مرجان در جهان و یکی از مهمترین جاذبه های گردشگری استرالیا است.